Συμβολική «κατάληψη»…

Τα παιδιά του καλλιτεχνικού γυμνασίου και λυκείου του Γέρακα μπροστά και μέσα στο κτίριο φωνάζουν συνθήματα εναντίον της αστυνομίας, της κυβέρνησης κάποιων δημοσιογράφων.

Όπως είπαν αποφάσισαν να συνεχίσουν την κατάληψη του σχολείου τους και ότι ήλθαν να δώσουν κάποιο ψήφισμα διαμαρτυρίας στον διευθυντή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ανατολικής Αττικής κ. Παπακωνσταντίνου.

εντύπωση έκαναν τα συνθήματα που ακούγονταν, δεν ήταν από αυτά που ακούς συνήθως σε μαθητικές συγκεντρώσεις, αλλά ξεκάθαρα εναντίον της κυβέρνησης, της αστυνομίας, δημοσιογράφων "τύπου" Πρετεντέρη .Τα παιδιά μας προσπέρασαν και ζητούν να πάρουν αυτά που κάποτε μέσα στο πολυτεχνείο ζητούσαμε κι εμείς Μας θυμίζουν πόσο αλλοτριωθήκαμε και προδώσαμε τα ιδανικά μας.




Τα παιδιά έδειξαν την ωριμότητά τους όταν αποχώρησαν τη στιγμή που κάποιοι "περίεργοι" εξωσχολικοί προσπάθησαν να μπουν ανάμεσά τους.


Αυτοί οι χουλιγκανόμορφοι τελικά δεν μπόρεσαν να καπελώσουν την ειρηνική οργή των παιδιών.

ΥΓ:Ο διευθυντής ήλθε ΑΜΕΣΩΣ μόλις αποχώρησαν τα παιδιά του καλλιτεχνικού σχολείου.

Πηγή & foto by : klasikoperiptosi.blogspot.com

για τα μάτια ενός παιδιού...

Παιδί, το περιβόλι που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτησε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας -
κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι
κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δένδρα
για τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόψ' το,
και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π' όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να 'ρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να σ' το πει, μια ιδέα να σ' το προστάξει,
κορόνα ιδέα, ιδέα σπαθί που θα είν' απάνου απ' όλα.

-Κωστής Παλαμάς-


Mάρτυρες για τα λάθη σου δεν είχες.
Mόνος μάρτυρας ο ίδιος εσύ.
Tα τακτοποίησες, τα μονόγραψες, τα σφράγισες
σε λευκούς πάντοτε φακέλους σα να ετοίμαζες
τη δίκαιη διαθήκη σου.
Ύστερα
τα τοποθέτησες προσεχτικά στα ράφια.
Tώρα, γαλήνιος,
(ίσως και κάπως φοβισμένος) ούτε βιάζεσαι
ούτε καθυστερείς, γνωρίζοντας ότι, μετά το θάνατό σου,
θ' ανακαλύψουμε πόσον ωραίος ήσουν,
πόσο πολύ πιο ωραίος πέρα απ' τις αρετές σου.

(Γιάννης Ρίτσος - Μετά -Aθήνα, 16.1.1988)

foto από την συμμετοχή του Καλλιτεχνικού Σχολείου στην πορεία της ΓΕΣΕΕ

ΣΗΜ: το σχολείο τελεί υπό κατάληψη σε Διαμαρτυρία για την δολοφονία του Αλέξη, και συμμετέχει σε όλες τις πορείες-διαμαρτυρίες μαζί με τα υπόλοιπα σχολεία.

για τον Αλέξη

''Γεννήθηκα παιδί
Έφυγα παιδί
και πήρα μαζί μου το όνειρο...
Πως κάποτε θα μεγάλωνα... παιδιά''

στον Αλέξη

δεκάξι χρόνων νεκρός

Δεκάξι χρόνων ζωντανός
δέχτηκε σφαίρα στο στήθος
και πέθανε
και τώρα είναι νεκρός
ήταν παιδί
ήταν παιδί που θα μπορούσε να ζήσει
ήταν παιδί γονιών
ήταν ένα παιδί στον κόσμο, στην πόλη του.
μια σφαίρα τον βρήκε στην καρδιά.
στον κόσμο του.
στην πόλη του.
μια μάνα κι ίσως κι ένας πατέρας θα τον θάψουν.
ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΊΕΣ;

ΌΧΙ.
“Ελένη Κονδύλη’’